Η πρόσβαση στον ορεινό όγκο της Σιθωνίας είναι πολύ εύκολη. Η ανάγκη για την πυροπροστασία του καταπράσινου βουνού οδήγησε από πολύ νωρίς σε διάνοιξη δρόμων ικανών να οδηγήσει τον επισκέπτη από πολλά σημεία εισόδου, είτε από βόρεια είτε από νότo. Η θέα του Διάπορου και των 8 μικρότερων νησιών γύρω του από τις παλιές αντιπυρικές ζώνες είναι ανάλογη με αυτή από ένα αεροπλάνο!
Η συνέχεια για το Λιβάδι είναι πάνω στο διάσελο και η εναλλαγή από πεύκο σε κουμαριές και πλατάνια είναι αδιάκοπη. Η συνύπαρξή τους σε πολλά σημεία δίνει ένα αποτέλεσμα εκπληκτικό και δημιουργεί ένα μικρο-κλίμα απαραίτητο για να παραχθεί το διάσημο μέλι της Σιθωνίας!
Φτάνοντας στη περιοχή Λιβάδι καταλαβαίνεις από πού πήρε το όνομά της η τοποθεσία. Αν έδινες σε ένα ζωγράφο παραγγελία να φιλοτεχνήσει ένα λιβάδι από μία φωτογραφία, η πλέον κατάλληλη θα έπρεπε να ήταν από κει… Εκκλησάκι, μία δεξαμενή νερού, ένας χώρος για αναψυχή, το άσπρο χώμα, το πράσινο γρασίδι, oι βράχοι με τα διάφορα σχήματα σαν γλυπτά, όργιο με πεύκα, συστάδες με κουκουναριές και κουμαριές και λίγο μετά μία… λεωφόρος με μαύρη υπεραιωνόβια πεύκη παρατεταγμένη δεξιά και αριστερά του δασικού, σαν υποδοχή για την τελική πράξη.
Ποια είναι αυτή; Mα, ο ίταμος, το περίφημο δένδρο από το οποίο πήρε το όνομά του αυτό το βουνό και που κάποτε το συναντούσες συχνά, σήμερα όχι. Ανάρπαστο για το βαθυκόκκινο ίσιο και άψογα σχεδόν κυλινδρικό κορμό του κόντεψε να εκλείψει από την άναρχη υλοτόμηση και να εξαφανιστεί τελείως.
